Διαθεματική προσέγγιση της ελιάς:
Το δέντρο της ελιάς, ο καρπός της, το ελαιόλαδο, ήθη και έθιμα, μυθολογία, φυσικές επιστήμες, τέχνη, γλώσσα κ.α.
Με αφορμή την επεξεργασία της θεματικής ενότητας ΕΛΙΑ
Αναβιώνουμε τον μύθο της διαμάχης του θεού Ποσειδώνα με την Αθηνά με δραματοποίηση και παιχνίδι ρόλων.
Φυσικές Επιστήμες:
πειραματιζόμαστε αναμιγνύοντας λάδι με νερό και παρατηρούμε το φαινόμενο της άνωσης.
Παροιμία : "Η αλήθεια και το λάδι πάντα βγαίνουν από πάνω."
Ελιά και Μυθολογία
Οι αρχαίοι για να εξηγήσουν την παραγωγή όλων των σημαντικών προϊόντων,πίστευαν ότι προέρχονται από τους θεούς οι οποίοι διαφύλατταν
την ευφορία και τη γονιμότητα της γης.
Οι θεοί για να βοηθήσουν τους ανθρώπους τους στέλνουν τις "θεσμοφόρους"
θεότητες, που δωρίζουν την καλλιέργεια των καρπών και τη θέσπιση των νόμων.
Στο δύσκολο αυτό έργο τους οι θεοί, ως ευρέτες αγαθών και πολιτισμού, βοηθιούνται από μυθικούς ήρωες, ημίθεους, όπως ο Ηρακλής, ο Προμηθέας και ο Αρισταίος.
Ο γνωστός πελασγικός μύθος
αναφέρεται στον αγώνα της Αθηνάς και του Ποσειδώνα
για την προστασία και την ονομασία της Αθήνας.
Βασιλιάς της Αθήνας ήταν ο Κέκροπας. Οι δύο αντίπαλοι ανέβηκαν πάνω στο βράχο
της Ακρόπολης, όπου ήρθαν και οι άλλοι δέκα θεοί από τον Όλυμπο για
να κάνουν τον δικαστή στη διαφωνία των δυο θεών, ενώ
ο Κέκροπας παρίστατο ως μάρτυρας.
Πρώτος ήρθε ο Ποσειδώνας, στάθηκε στη μέση του βράχου και
με την τρίαινά του έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στο έδαφος.
Αμέσως ξεπήδησε ένα κύμα αλμυρού νερού που σχημάτισε μια μικρή λίμνη
που την ονόμασαν "Ερεχθηίδα" θάλασσα.
Μετά ήρθε η σειρά της Αθηνάς να παρουσιάσει το δώρο της και αφού κάλεσε τον Κέκροπα για μάρτυρα, φύτεψε μια ελιά πάνω στο βράχο, που ξεπετάχτηκε γεμάτη καρπό.
Το δέντρο αυτό σωζόταν για πολλά χρόνια αργότερα.
Μετά από το δώρα της Αθηνάς ο Δίας κήρυξε το τέλος του αγώνα και είπε στους άλλους θεούς να κρίνουν σε ποιον από τους δυο θεούς να δοθεί η πόλη.
Συγχρόνως ζήτησαν τη μαρτυρία και τη γνώμη του Κέκροπα.
Αυτός από το βράχο ψηλά έριξε μια ματιά γύρω, αλλά όπου να γύριζε,
τα μάτια του αντίκριζαν αλμυρό νερό, τις θάλασσες που από παντού έζωναν τη χώρα.
Το δέντρο όμως που είχε κάνει η Αθηνά να φυτρώσει ήταν το πρώτο που
φύτρωσε σε όλη τη χώρα και ήταν συνάμα για την πόλη η υπόσχεση για
δόξα και ευτυχία.
Για αυτό ο Κέκροπας θεώρησε πως το δώρο της Αθηνάς ήταν
πιο χρήσιμο και έτσι της δόθηκε η κυριαρχία της πόλης.
Η πιο κοινή εκδοχή του μύθου είναι η ακόλουθη...
Οι θεοί είπαν στους αντίδικους ότι θα κέρδιζε την πόλη εκείνος που θα έκανε το πιο χρήσιμο δώρο στους κατοίκους.
Τότε ο Ποσειδώνας χτύπησε την τρίαινά του στη γη και ξεπετάχτηκε
ένα κατάλευκο άλογο. Οι αθάνατοι θαύμασαν το δώρο αυτό,
γιατί ήξεραν πόσο χρήσιμο ήταν στη γεωργία και στα άλλα επαγγέλματα.
Αμέσως όμως η σοφή Αθηνά χτύπησε με το δόρυ της την αττική γη και φύτρωσε μια φουντωτή και αειθαλής ελιά.
Τότε οι Ολύμπιοι αποφάσισαν πως ο καρπός του ευλογημένου δέντρου
ήταν πιο χρήσιμος για τους ανθρώπους της περιοχής
και έτσι έδωσαν τη νίκη στην Αθηνά.
